പള്ളിമണിമാളികയില്നിന്നും,
അന്നുയര്ന്ന ഒറ്റമണിനാദങ്ങള്
ഇന്നുമെന് നോവുംഹൃദയത്തില്
ദുഖത്തിന് വെള്ളിടികളായ്
നിരന്തരം അലയടിക്കുന്നൂ....
ഉച്ചവെയിലിന് പ്രകാശത്തില്
കണ്ണടച്ചിരുട്ടാക്കിയുറങ്ങിയ മൂങ്ങകള്
കാതടക്കും മണിനാദത്തിലിടറി,
എന്നെയുരുവാക്കിയ ആത്മാവിനുകൂട്ടായി
ലക്ഷ്യമറിയാതെയെങ്ങോ പറന്നൂ.
എന്നെയൊരുപാടേറ്റിയ തോളുകളിതാ
ശവംനാറിപ്പൂക്കളാലലംകൃതമായി
മെഴുകിന്റെയും കുന്തിരിക്കത്തിന്റെയും
സാമ്പ്രാണിയുടെയും ഗന്ധത്തില്മുഴുകി
നിത്യവിശ്രമം തുടങ്ങാനൊരുങ്ങുന്നൂ.
വാവിട്ടലക്കും രക്താംശുക്കള്ത്തന്.
രോദനങ്ങള് കേട്ടില്ലെന്നുനടിച്ച്,
ശുഭ്രവസ്ത്രധാരിയായി, മുടിയുംചൂടി,
ദൂരെയേതോ സ്വര്ഗ്ഗമാളിക ലക്ഷ്യമാക്കി,
താതനിതാ പോകാനൊരുങ്ങുന്നൂ.
പ്രവാസമൊരുക്കിയ അരക്കില്ലത്തില്
സന്ദേശം ലഭിച്ചവഴിയോടിയണഞ്ഞിട്ടും,
എന്തേയൊരുവാക്കുച്ചരിക്കാതെ, താതാ
ഏതോ നിശ്ചയദാര്ഢ്യയത്തിലെന്നവണ്ണം,
ഞങ്ങളെ കൂട്ടാതെ യാത്രക്കൊരുങ്ങുന്നൂ?
തന്നനന്ത സ്നേഹവായ്പ്പുകള്
ഒരു കടലായേറ്റുവാങ്ങിയ മക്കള്
പൊഴിക്കുന്ന കണ്ണുനീറലയടിക്കും
സാഗരത്തിലെ കടലാസ്സുതോണിയിലേറി,
തുഴയെറിഞ്ഞകലാനൊരുങ്ങുന്നുവോ?...
എന്നെയേറ്റിയ തോളുകളെന്തോളിലേറി
ആറടികീറിയ മണ്ണിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോഴും
എന്കര്ണ്ണങ്ങളെത്ര കൊതിച്ചു താതാ,
നിന്മനസ്സിലെയഴലില് പൊതിഞ്ഞൊരു,
സ്നേഹസാന്ത്വനത്തിന് യാത്രാമൊഴികള്.
പള്ളിമണിമാളികയില്നിന്നും
അന്നുയര്ന്ന ഒറ്റമണിനാദങ്ങള്
ഇന്നുമെന് നോവുംഹൃദയത്തില്
ദുഖത്തിന് വെള്ളിടികളായ്
നിരന്തരം അലയടിക്കുന്നൂ.
- ജോയ് ഗുരുവായൂര്
അന്നുയര്ന്ന ഒറ്റമണിനാദങ്ങള്
ഇന്നുമെന് നോവുംഹൃദയത്തില്
ദുഖത്തിന് വെള്ളിടികളായ്
നിരന്തരം അലയടിക്കുന്നൂ....
ഉച്ചവെയിലിന് പ്രകാശത്തില്
കണ്ണടച്ചിരുട്ടാക്കിയുറങ്ങിയ മൂങ്ങകള്
കാതടക്കും മണിനാദത്തിലിടറി,
എന്നെയുരുവാക്കിയ ആത്മാവിനുകൂട്ടായി
ലക്ഷ്യമറിയാതെയെങ്ങോ പറന്നൂ.
എന്നെയൊരുപാടേറ്റിയ തോളുകളിതാ
ശവംനാറിപ്പൂക്കളാലലംകൃതമായി
മെഴുകിന്റെയും കുന്തിരിക്കത്തിന്റെയും
സാമ്പ്രാണിയുടെയും ഗന്ധത്തില്മുഴുകി
നിത്യവിശ്രമം തുടങ്ങാനൊരുങ്ങുന്നൂ.
വാവിട്ടലക്കും രക്താംശുക്കള്ത്തന്.
രോദനങ്ങള് കേട്ടില്ലെന്നുനടിച്ച്,
ശുഭ്രവസ്ത്രധാരിയായി, മുടിയുംചൂടി,
ദൂരെയേതോ സ്വര്ഗ്ഗമാളിക ലക്ഷ്യമാക്കി,
താതനിതാ പോകാനൊരുങ്ങുന്നൂ.
പ്രവാസമൊരുക്കിയ അരക്കില്ലത്തില്
സന്ദേശം ലഭിച്ചവഴിയോടിയണഞ്ഞിട്ടും,
എന്തേയൊരുവാക്കുച്ചരിക്കാതെ, താതാ
ഏതോ നിശ്ചയദാര്ഢ്യയത്തിലെന്നവണ്ണം,
ഞങ്ങളെ കൂട്ടാതെ യാത്രക്കൊരുങ്ങുന്നൂ?
തന്നനന്ത സ്നേഹവായ്പ്പുകള്
ഒരു കടലായേറ്റുവാങ്ങിയ മക്കള്
പൊഴിക്കുന്ന കണ്ണുനീറലയടിക്കും
സാഗരത്തിലെ കടലാസ്സുതോണിയിലേറി,
തുഴയെറിഞ്ഞകലാനൊരുങ്ങുന്നുവോ?...
എന്നെയേറ്റിയ തോളുകളെന്തോളിലേറി
ആറടികീറിയ മണ്ണിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോഴും
എന്കര്ണ്ണങ്ങളെത്ര കൊതിച്ചു താതാ,
നിന്മനസ്സിലെയഴലില് പൊതിഞ്ഞൊരു,
സ്നേഹസാന്ത്വനത്തിന് യാത്രാമൊഴികള്.
പള്ളിമണിമാളികയില്നിന്നും
അന്നുയര്ന്ന ഒറ്റമണിനാദങ്ങള്
ഇന്നുമെന് നോവുംഹൃദയത്തില്
ദുഖത്തിന് വെള്ളിടികളായ്
നിരന്തരം അലയടിക്കുന്നൂ.
- ജോയ് ഗുരുവായൂര്
Comments
Post a Comment